Z roku na rok koszty ogrzewania domu rosną, więc z coraz większą uwagą inwestorzy przyglądają się parametrom izolacyjnym stosowanych na budowie materiałów.
Jednak nawet najlepsza i najdroższa termoizolacja w dachu spadzistym może zawieść, jeśli nie zwrócimy uwagi na szczegóły wykonawcze.
Jednym z najbardziej wrażliwych i trudnych termoizolacyjnie miejsc na dachu jest murłata.
Murłata to zamocowana najczęściej na ścianie kolankowej drewniana, pozioma belka, na której opierają się krokwie. To murłata przenosi ciężar całego dachu na ściany budynku.
Murłata ma mniejszą szerokość niż ściana i najczęściej montowana jest tak, że jeden z jej boków licuje z wewnętrzną powierzchnią ściany. Stąd po zewnętrznej stronie muru zostaje spora przestrzeń, którą należy dokładnie zagospodarować termoizolacyjnie.
Jeśli tego nie zrobimy, styk dachu ze ścianą będzie mostkiem termicznym, a właściwie jedną wielką trasą szybkiego ruchu dla ciepła (rys 1).
Konsekwencją intensywnej ucieczki ciepła w okolicach murłaty jest nie tylko wyższy koszt ogrzewania domu.
Kolejnym problemem może być wykraplanie się pary wodnej na wewnętrznej powierzchni ściany na wysokości nieocieplonej murłaty, bowiem ten fragment ściany jest w tym wypadku najchłodniejszy. Taka niewidoczna warstwa wilgoci może być źródłem zagrzybienia ściany.
Dlatego tak istotne jest dokładne i przemyślane wykonanie docieplenia tego fragmentu dachu. Jak je wykonać?
Docieplenie ściany i dachu musi być ciągłe, a przestrzeń po zewnętrznej stronie murłaty powinna być wypełniona – w tym wypadku – np. odpowiednio ukształtowanym fragmentem styropianu.
Przy okazji trzeba zadbać, aby w dachu bez poszycia, docieplenie nie wybrzuszało wysokoparoprzepuszczalnej membrany, ponieważ grozi to znacznym zmniejszeniem przekroju przestrzeni wentylacyjnej dachu.
Natomiast tam gdzie dach jest w pełni deskowany, termoizolacja nie powinna blokować przestrzeni wentylacyjnej pod poszyciem.
